Un anxo caído ca súa brancura inmaculada. A pinza non termou ben ou a man só o deitou na corda. E velaí está. Deixado, caído, abandonado. Pero esa pomba á espreita ...
Home. Muller. El en camisa. Ela en braga. Sen máis. Claro que tamén pode ser que ese home ou esa muller vistan así. Pode. En calquera caso, os dous a pé espido, pisando na mesma toalliña. E non cumpre máis espazo. En ningún caso....
Falan pra dentro. Falan pra si. Os tendedeiros, coma os gatos, non se levan ca auga. Prefiren quedar ó agocho da choiva e falar, que non paran de falar nin cando chove, pero ca man, digo ca xanela, diante da boca....
O branco faise inmenso branco suxo. A prenda non está tendida, que está vencida. Amortuxada. Hai intres nos que a soidade rima en rima libre con abandono....
O vento é ese grupo musical de rúa que atopas cando non esperas e cambiache a boca por sorriso e o paso faise de baile. A man que tendeu, por orde, facilitou a organización do baile, achegando as parellas. Flores, cores e estampados son as luces...