As roupas da primeira corda todas, recóllense pra deixar paso ó vestido gris, todo cheo, que se abre a bailar. Un vestido que pide un corpo. De baile. Pide que o enchan da levidade xusta pra seguir o ritmo que marca o vento, esa orquestra....
Logo dun bo pedazo mirando pra ela, só me vén esa palabra....
Sempre as imaxino lavadas por man de muller. Nunca por man de home. Se cadra en defensa propia. Eu lavaríallas, a man. Un remollo tépedo demorado cun ai! de deterxente. Logo un enxugue, fregando alí e alí se for necesario. Despois tendelas. Nun lugar asombrado do tendedeiro, agás que necesitasen...
Rendídevos coches. Estades rodeados! Saíde cos limpaparabrisas en alto!...