01 Mai BLOGME TENDAL DLIV: O dereito a tender
Tender. Airear. Tender e airear, airear e tender.
Paréceme inhumana (que non está na medida do ser humano, non é atroz, non é cruel, é non-humana) a arquitectura que despreza a necesidade do ser humano de tender a súa roupa acabada de lavar.
Sen máis alternativa que unha máquina secadora.
Deixando sen uso espazos comúns que poderían ser tendedeiros
O tendedeiro de patio de luces é conversa, e o tendedeiro común (como aquel de estacas e cordas, como o que hai na Afurada do Porto) é encontro… e o que xurda.
Ah! “Una giornatta particolare” que beleza de película!
E velaquí están estas roupas, como os cans de piso, pedindo que as saquen á rúa.
Sen comentarios