Tan negro que parece que as sombras son as que están nas cordas. A veces é mellor vestir cas sombras que cas roupas. Son máis suxerentes, variables, imaxinativas. E adoitan sentar mellor!...
As roupas da primeira corda todas, recóllense pra deixar paso ó vestido gris, todo cheo, que se abre a bailar. Un vestido que pide un corpo. De baile. Pide que o enchan da levidade xusta pra seguir o ritmo que marca o vento, esa orquestra....
Logo dun bo pedazo mirando pra ela, só me vén esa palabra....
No tempo no que os animais falaban, como falaron sempre, pero no que a máis da humanidade xa non os entendía; neste tempo digo, estendeuse na parte máis fachendosa da humanidade un aparello que tapaba a boca. “Tapabocas” chamouno esa mesma humanidade fachendosa quen,...
Sempre as imaxino lavadas por man de muller. Nunca por man de home. Se cadra en defensa propia. Eu lavaríallas, a man. Un remollo tépedo demorado cun ai! de deterxente. Logo un enxugue, fregando alí e alí se for necesario. Despois tendelas. Nun lugar asombrado do tendedeiro, agás que necesitasen...